نکته‌ی دیگری که نباید از آن غافل بود اینکه مطالعه‌ی خدایان و اسطوره ها و تاریخ و سیرتحول ادیان هند، مطالعه‌ی یک فرهنگ بیگانه و قوم اجنبی نیست.
#تاریخ نه تنها به اتحاد #اقوام‌آریایی -که همان همزیستی نیاکان ایرانیان و هندیان است- گواهی داده، بلکه متخصصین زبانشناسی و علم الادیان، ازارتباط و اتصال قطعی - قالبی و محتوایی میان #اوستای‌ایرانی و #ودای هندی سخن گفته اند.
این ارتباط چنان تنگاتنگ بوده که متخصصین خطوط کهن برای خواندن متن اوستایی و ترجمه و درک آنها، اززبان کهن #سانسکریت و متون ودایی بهره جسته اند. در میان ادیان #هندو - اروپایی (که شامل ایران باستان هم می شود) از الهه‌ها و معبودانی چون «مترا»، «وارونا»، «ایندرا» و ... سخن رفته که هم در متن وداها و هم درمتون #اوستا به آنها اشاره شده است و این تشابهات به همینجا بسنده نمیشود و وجود اسامی مشترک و داستان‌های متشابه، همگی از وجود #فرهنگ و #تمدن و #مذهبی مشترک و کهن که «هند و ایران» بخشی از آن بوده اند، حکایت می‌کند.
