ودا-ها

وداها

    ودا به معنای دانش است. این کلمه از زبان مشترک سنسکریت آریایی می آید که از ریشه "وید" vid مشتق شده است و به معنای "دانستن/ دانش" می باشد. همچنین اولین کتاب و متون ادبی و دینی تاریخ شناخته شده است که در تاریخ تمدن هند و آریایی جایگاه ویژه ای دارد و کتاب مقدس میلیون ها هندو در سرتاسر جهان است. ودا، حاوی سرودها، آداب و رسوم و مانتراها می باشد.

چهار وداها ریگودا، یاجورودا، ساماودا و آتارواودا به چهار بخش تقسیم می شوند: 

Samhitas : سامهیتاس: مانترا ها و سرودها

Brahmanas: براهمان ها: آئین

Aranyakas: آرانیاکاس: تاملات و ذهن ورزی/ تربیت ذهن

Upanishads : اوپانیشادها: فلسفه، شناخته شده به عنوان ودانتا، یا پایان وداها

سرود: اُم جِی جَگدیش هَری

 اُم جِی جَگدیش هَری، Jai Jagdish Harey om (هندی: जय जगदीश हरे)

 

^{درصورت عدم نمایش فونت هندی مرورگر خود را تغییر دهید (ترجیحا کروم)}

یک سرود طنین انداز مذهبی در دین هندو است که برای ستایش و ادای احترام به خدای ویشنو می باشد، و همچنین بعنوان سرود توحیدی هندوها شناخته می شود. اگرچه این سرود از زبان سنسکریت و هندی نشآت گرفته است اما در سرتاسر هندوستان و تمامی هندی های خارج از هند با همین زبان و همین ریتم ادا می شود، فارغ از نوع و نژاد و زبان و قومیت. این سرود نوعی دعا و یا نماز توحیدی است که آن را Aarti یا "آرتی" می خوانند.