خدا در ادیان

بازشناختن این دو مکان «معبد هندوان و مسجد» و درک تقدس آن درمیان مومنان به این ادیان، تاحدی ازنقش ارتباط انسان ها با مابعدالطبیعه، درچارچوب هریک از مذاهب حکایت دارد. شاید بنیادی ترین سوال درشناخت یک #دین آن باشد که نقش مابعدالطبیعه در شیوه ی زیست مومنین آن دین چیست و به عبارت دیگر، ارتباط خدا و #انسان چگونه است؟ 

همین پرسش خود به سوال مهم تری راه می‌برد که «#خداکیست؟».
یافتن جواب برای این سوال در هند چندان آسان نیست، چرا که در این سرزمین اسرارآمیز تاریخ، افسانه، اسطوره و متافیزیک چنان بهم آمیخته اند که جدایی یکی ازدیگری میسر نیست. 
   اگر گشتی در کوچه بازارهای هندوستان یا فروشگاه ها، رستورانها، اماکن عمونی، پارکها، محله ها و خلاصه هرکجای هند، بزنید... پرسشهایی درذهن ایجاد می‌شود که شاید این پرسشها درذهن شما و دوستانتان و دیگر افراد نیز آمده و جوانه زده است؛

مسجد‌کدام‌است!

و مسجد هم خانه ی خداست...
خدایی که علیرغم منسوب بودن تمام کثرات به ذات واحدش، هیچگاه هویت خداوندی خود را به مرتبه ی ملموسات و محسوسات تنزل نمیدهد. چون «او» واحد است، پس هرچه کثیر است «او» نیست. شکل ها و موجودات، از جماد و نبات و هرچه هست یادآور عظمت اویند، چراکه خود به تسبیح «او» کمر بسته اند و ازاین رو توسل به این کثرات، توسل به ناقص است و درنتیجه ضلالت را درپیش دارد. 
   اتحاد و تماس با «او» جز با گذشتن از تجلیات کثیر که بنا بر تعلیمات اسلامی موجب انحراف و جنگ میان ابناء آدم می شود، میسر نخواهد بود که: 

چونکه بی‌رنگی اسیر رنگ شد...
    موسئی با موسئی درجنگ شد..