ودا-ها

وداها

    ودا به معنای دانش است. این کلمه از زبان مشترک سنسکریت آریایی می آید که از ریشه "وید" vid مشتق شده است و به معنای "دانستن/ دانش" می باشد. همچنین اولین کتاب و متون ادبی و دینی تاریخ شناخته شده است که در تاریخ تمدن هند و آریایی جایگاه ویژه ای دارد و کتاب مقدس میلیون ها هندو در سرتاسر جهان است. ودا، حاوی سرودها، آداب و رسوم و مانتراها می باشد.

چهار وداها ریگودا، یاجورودا، ساماودا و آتارواودا به چهار بخش تقسیم می شوند: 

Samhitas : سامهیتاس: مانترا ها و سرودها

Brahmanas: براهمان ها: آئین

Aranyakas: آرانیاکاس: تاملات و ذهن ورزی/ تربیت ذهن

Upanishads : اوپانیشادها: فلسفه، شناخته شده به عنوان ودانتا، یا پایان وداها

متون کهن هند

مهاباراتا

نگاره‌ای از کتاب رزمنامه، ترجمه فارسی مهاباراتامهاباراتا سروده‌ای حماسی از سده پنجم یا ششم پیش از میلاد به زبان سانسکریت است. مهاباراتا با بیش از یکصدهزار بیت بلندترین سروده جهان است. کار نوشتن آن تا سده سوم یا چهارم میلادی ادامه یافته‌است. برخی از تاریخدانان موضوع این سروده‌ها را الهام‌گرفته از نبرد میان مردمان آریایی و دراویدی در هزاره دوم پیش از میلاد می‌دانند. مهاباراتا در قدیم با نام رزمنامه به فارسی ترجمه شده‌است.